De Belangrijkste Vraag

Telkens ben ik weer benieuwd en wat gespannen: nu wordt onthuld wat de training heeft gedaan, heeft betekend voor het studentenbestuur na een middag werken met MoTiv op de Voorstraat.

Die belangrijkste vraag betreft géén evaluatie: ’Wat vonden jullie van de training?’ of ‘Zouden jullie deze training aanbevelen aan andere besturen?’ met dan antwoorden in de trend van: ‘De slides konden wel wat overzichtelijker’ (we gebruiken trouwens geen slides), of ‘De koffie was prima’, of ‘Dit wist ik al’ (nogal eens gehoord).

In onze trainingen van besturen komt men binnen met een ‘vage vraag of zaak’ die we in een voorgesprek verdiepen: ‘Wat willen jullie als bestuur bereiken dit jaar en noem eens twee uitkomsten of zaken daarin waarmee we jullie kunnen helpen in deze komende training?’

Ook dat is niet de belangrijkste vraag.

Er wordt aanvankelijk geëxpliciteerd op het niveau van de gedachten, van logica en probleem oplossen; gedurende de training diepen we dat uit. Er komt meer zicht op de zaak, meer inzicht zelfs. Innerlijkheid wordt blootgelegd, individueel of collectief: ‘Wat beweegt je of jullie als team?’ vraagt de MoTiv-trainer conform onze naam.

Die vraag is onmisbaar en toch is dat uiteindelijk niet de belangrijkste vraag.

Aan het einde, -we vragen een moment van stilte-, volgt die :’Kijk eens terug op de afgelopen uren van deze training: ‘Wat is er dan gebeurd, aan jou en aan elkaar?’

Die vraag komt als een overrompeling. Men is erdoor geraakt en ziet nu dat voorbij ‘dit wist ik al’, nog een wereld te verkennen is. Stilte daalt in, de spanning is voelbaar, ….en de voorzichtige antwoorden zijn eigenlijk altijd magistraal, vol ontzag voor wat is gebeurd.

Het echte Werk is begonnen en we hebben het niet meer in de hand.